Te voet door Vwasa Game Reserve (7)
Van het uitzicht onderweg zien we deze keer weinig tot niets. Voor de verandering staan we weer eens in de verdrukking
in het gangpad, vlak boven m'n hoofd protesteert de kip in het bagagerek tegen zulke kip-onwaardige toestanden. Ik kan het
arme beest geen ongelijk geven. Een paar stoelen verder hoor ik nog meer klagend getok; daar zit er één in een plastic zak
bij z'n baasje op schoot.
Op een kruispunt moeten we eruit
en ander vervoer zien te regelen naar Rumphi. Al snel stopt er een pick-up die ons wel mee wil nemen. Met z'n drieën springen we
in het grote vat dat achterop staat, de rest zit en staat overal waar er een plekje is. In Rumphi doen we wat inkopen en regelen
vervoer naar het Vwasa National Park. Deze keer is het een dicht bestelbusje waar we nog wel achterin kunnen. Heel even denken we deze
keer luxe te zitten maar dat is blijkbaar iets onmogelijks in Malawi. We zitten met z'n veertienen op een kluitje en het wachten is
nog op één mevrouw, zij is nog wat inkopen aan het doen op de markt. Na een half uur meldt zij zich en dan kunnen we gaan.
Het is een verre van prettige rit naar het park. Twee vrouwen met galgenhumor weten ons nog een beetje op te vrolijken terwijl we
stof happend, botsend en stotend ons best doen niet te protesteren. Niet te geloven, deze mensen blijven echt onder alle
omstandigheden lachen.
Hippo's en krokodillen
Lopend gaan we het park in, ook nu weer met gewapende ranger. Bij de rivier glipt een behoorlijke krokodil het water in, net nadat ik
afgedrukt heb. De buffels hier staan erom bekend dat ze nogal agressief kunnen zijn, dus we sluipen er op onze tenen langs.
Verderop staan een stuk of twintig hippo's op de kant. Dichterbij moeten we niet komen, er schijnen wel eens toeristen gedood te
worden door deze kolosale tientonners. Op de terugweg rennen vier kudu's ons met grote sierlijke sprongen voorbij.
Een aantal antilopen staat ons aandachtig op te nemen. Behalve wilde dieren hebben ze hier ook nog een plaatselijke dorpsgek
die het ene brandje na het andere aansteekt, zo weet de gids ons te vertellen. We hebben mazzel, een blanke in een pick-up wil ons wel mee terug nemen naar Rumphi.
De zon is langzaam aan het zakken en werpt een warme oranje-rode gloed over het landschap. Kinderen rennen uitgelaten over de weg
en begroeten ons uitbundig.
Wapen
In Rumphi moeten we langs de kant van de weg weer ander vervoer zien te vinden naar de campsite. Het begint snel donker te
worden en we storten ons op de eerste de beste pick-up die afremt. We zijn niet alleen, er zijn ook nog Afrikanen die graag voor
donker thuis willen zijn. Drie van ons weten een twijfelachtig plekje te veroveren maar wij kunnen er écht niet meer bij.
Na een hoop geduw, getrek en gehakketak is de bijrijder het zat en trekt een wapen. Dit maakt indruk en nu wordt er wél plaats
gemaakt voor ons... We zitten totaal klem tussen elkaar en alle bagage die
metershoog ligt opgestapeld, maar dit heeft als voordeel dat we redelijk beschut zitten tegen de koude wind die steeds meer
opsteekt. Het begint een beetje te spetteren maar het zet gelukkig niet echt door. Verschillende politiecontroles later -ze doen
niet echt hun best: onze chauffeur is niet helemaal helder meer na een paar joints gerookt te hebben!- komen we aan op Chitimba
Campsite. Het duurt even voor onze slapende ledematen wakker geworden zijn en we weer een beetje normaal de ene voet voor de
andere kunnen zetten.
TERUG NAAR INDEX | LEES VERDER...
|
