|
|
Zingend op weg naar Malawi (6)
De rit naar Malawi is absoluut geen saaie. Verschillende keren moeten we overstappen in een andere bus of dalla-dalla,
iedere keer natuurlijk propvol maar nooit vol genoeg. In de bus op weg naar de grens wordt het super gezellig,
ondanks het feit dat iedere vierkante centimeter nuttig wordt benut en wij dus hutje-mutje opgepropt staan in het gangpad.
Er zitten een hoop schoolkinderen in de bus, die spontaan beginnen te klappen en liedjes te zingen. Als zij uitgezongen zijn,
nemen wij het van ze over met een Nederlands lied en dan zij weer. Zelfs het "vader Jacob" blijkt bekend te zijn onder
de Afrikanen! De reis duurt op deze manier niet erg lang en na een uurtje of anderhalf komen we aan bij de grens van
Malawi. Hier worden we enthousiast begroet door een stel geldwisselaars met rekenmachientjes die ons allemaal dolgraag
van dienst willen zijn. Op deze manier werkt dat natuurlijk niet en Jan kiest er één uit met wie hij zaken gaat doen.
Voor de overige geldwisselaars valt het niet mee lijdelijk toe te kijken, ze komen dan ook gezellig dicht bij ons staan.
Om de paar seconden vragen we hen vriendelijk op afstand te blijven. Ze hoeven tenslotte niet te weten waar wij
allemaal ons geld vandaan toveren! Als we in het bezit zijn van voldoende Kwacha's, moet het visum nog even worden
geregeld. Dit is binnen een half uurtje gefikst. Bij de douane krijgen we even later met een indrukwekkende klap de
nodige stempels in ons paspoort, en we kunnen op weg.
Als haringen in een ton
De bus naar Chitimba zit, hoe kan het ook anders, weer propvol. We hebben de mazzel dat we kunnen zitten, alhoewel,
de ranzige okselgeuren die van boven mijn hoofd vandaan komen, zijn niet direct prettig te noemen. Onder mij kijk ik
door een planken vloer -wat daar nog van over is- op de weg. Verschillende stoelen missen hun rugleuning of hangen van
ellende aan elkaar.
De meeste raampjes hebben het lang geleden al begeven. De mensen zijn gekleed in simpele
tweedehands shirtjes en blouses; het verschil met Tanzania is nu al merkbaar. Om de ergste trek wat te stillen,
eten we onze restanten wit brood op die we in de pot pindakaas dopen. Halverwege verruilen we de bus alweer voor
een dalla-dalla. Dacht ik dat ik het Afrikaanse begrip 'vol' en beetje door had, dit slaat werkelijk alles.
Voordat wij er met z'n zessen en onze rugzakken bij kruipen puilt deze dalla-dalla al uit, maar goed, een volgende
zit waarschijnlijk net zo vol, dus instappen maar! De rugzakken worden achterin gestouwd, de klep blijft half open
en wij zitten als haringen in een ton op- en in elkaar. Ik voel overal harde knieën, tassen en armen in m'n lijf
maar wat maakt 't allemaal uit. De chauffeur heeft er blijkbaar zin in, we vliegen met tachtig kilometer per uur
over de onverharde wegen. Een dikke laag bruin stof nestelt zich op onze hoofden, de rest van onze lijven zit verstopt
onder de ledematen en tassen van onze buurman of buurvrouw. Maar of die schoon blijven is ook nog maar de vraag.
Aankomst in Chitimba
Vreemd genoeg hebben we het overleefd en in Chitimba stappen we uit. Is dít Chitimba? Een paar huisjes langs
de kant van een eindeloze weg? Het zal wel kloppen. Het plan was te overnachten in Florence Bay Resthouse,
maar na inspectie blijkt dit niet bijster veel voor te stellen. Wat nu? Een paar jongetjes knopen een gesprekje
met ons aan; waar komen wij vandaan, hoe heten we en waar gaan we naar toe? Op hun aanraden begeven we ons dan maar
richting Chitimba Campsite, een kleine twinting minuten lopen. Ze lopen gezellig met ons mee en er komen er steeds meer bij.
Ook zij beginnen spontaan met ons te kletsen; "Hé, what's your name!"
"Where are you from?" "My name is Vincent, don't forget my name
he?!" Chitimba Campsite blijkt een sfeervol plekje te zijn direct aan Lake Malawi.
Hier slaan we onze tenten op; een paar meter lopen en we zitten op het strand!
Na een lekkere warme prak (we wisten bijna niet meer wat dat was, na al die dagen patat en kip)
en een paar potjes Uno waaien we nog even uit op het strand onder een schitterende sterrenhemel.
Bij het schijnsel van de maan zijn een paar jongens aan het vissen. Iets verderop hebben ze een klein kampvuur aangelegd.
TERUG NAAR INDEX | LEES VERDER...
|
|
