|
|
Wandelsafari door Arusha NP en verder naar Dodoma (4)
De weg naar het Arusha National Park is bar slecht.
Ik wordt er kotsmisselijk van en ben dan ook blij als we de jeep uit mogen.
Met een gewapende parkwachter gaan we lopend het park verkennen.
Al heel snel passeren we een kudde buffels op
enkele tientallen meters afstand. Je voelt je een heel stuk nietiger zo, te voet in plaats van in een veilige jeep,
vlakbij zo'n kudde onberekenbare beesten. Maar het niet kinderachtige wapen dat de ranger om z'n schouder heeft
hangen stelt me gerust. Giraffes zien we ook al snel, deze keer van zeer dichtbij. Ze zijn met z'n vieren en komen
langzaam maar zeker op ons af gestapt met hun sierlijke gang. Ze zijn net zo benieuwd naar ons als wij naar hen en
op een gegeven moment staan we recht tegenover elkaar en nemen elkaar aandachtig op.
Colobus Monkeys
Ik moet oppassen dat ik niet
teveel foto's neem, maar dit is ook zoiets moois. Dit park staat bekend om zijn uitbundige en gevarieerde vegetatie,
het is dan ook een schitterend plaatje: giraffes, daarachter de buffels en een achtergrond van zonnige heuvels in
verschillende tinten groen. We lopen verder en komen langs een waterval. Vele soorten vogels fladderen voorbij en
hoog boven ons zweven roofvogels. Dan moeten we weer langs de buffels, deze keer nóg dichterbij. Het lijkt of ze denken:
nog één stap dichterbij en dan ben je toch echt te ver gegaan...
Hierna verkennen we het park verder per jeep. We hebben een mooi uitzicht over het park, zien zebra's en ook weer vele giraffes.
Over steile en smalle weggetjes - het is soms maar goed dat we 4WD hebben - gaat het richting de rand van de
Ngurdotokrater. Een aantal Black and White Colobus Monkeys zwaaien in de bomen.
Op de kraterrand genieten we even van het uitzicht; ver beneden ons zien we vele stipjes, waarschijnlijk gnoes en buffels.
De krater zelf is niet toegankelijk. Veel tijd hebben we niet, we moeten op tijd het park weer uit zijn.
Het is een lange weg terug naar beneden. Aangekomen in Arusha gaan we nog even langs bij Moon safaris om de
afgelopen dagen te evalueren en afscheid te nemen van Jackson en Amici. De rode wijn bij de pizza zorgt er
later voor dat ik vertrokken ben zodra m'n hoofd het kussen raakt.
Ranzige okselgeuren in de bus naar Dodoma
Temidden van wringende Afrikaanse lijven in het gangpad, jengelende kinderen aan de borst van mamma,
een ijverig claxonerende chauffeur, niet nader te definiëren videofilms en ranzige okselgeuren,
doe ik vergeefse pogingen m'n slaap voort te zetten. De wekker ging vanmorgen al om vijf uur af,
maar na een uur ben ik alweer over de ergste slaap heen en kan ik genieten van het landschap wat aan
mij voorbij schiet; her en der machtige Baobab-bomen, mini-hutjes, vrouwen in kleurrijke kleding met
emmers en manden op het hoofd, enthousiaste, zwaaiende kinderen. We sjezen in een lekker tempo over de
weg en passeren op een gegeven moment een gekantelde bus in de berm. Tsja, dat soort dingen zijn hier
helaas geen uitzondering. Om een uur of 11.00 last de chauffeur een korte stop in en doen we ons te goed
aan heerlijke, super- vette en zoute patat.
Overnachting in Saxon Guest House
Na een rit van elf uur komen we aan in Dodoma, de hoofdstad van Tanzania.
Direct als we uitstappen op het busstation, valt het ons op dat het hier een stuk armer is dan in Arusha.
We worden omringd door taxichauffeurs en een stel straatjongens in vieze en gescheurde kleding
die ons wel interessant vinden. Het is hier oppassen; ze proberen onze aandacht af te leiden van de bagage door onderling ruzie
te gaan staan maken, maar daar trappen we niet in. Jan regelt twee taxi's om ons naar het Saxon Guest House te brengen.
De taxichauffeurs zijn dolgelukkig dat ze werk hebben, het straalt van hun gezichten af. De ene taxi moet even aangeduwd worden,
maar dan doet 'ie het ook.
Het Saxon Guest House blijkt super klein en knus te zijn; er zijn een paar kamertjes en een gezellig binnenplaatsje.
Het is eenvoudig maar netjes en onderhouden, de mensen zijn vriendelijk. Men spreekt amper engels hier,
maar we komen er met handen en voeten ook wel uit. Na een korte wandeling door de stad komen we een geschikt restaurantje
tegen waar we een heerlijke, taaie kip verorberen, CNN kijken en dus weer een beetje op de hoogte zijn van het
reilen en zeilen in de rest van de wereld.
TERUG NAAR INDEX | LEES VERDER...
|
|
