|
|
Op jacht met de Hadzabe (3)
Terwijl de zon langzaam opkomt rijden we richting de
Hadzabe, een stam die voornamelijk leeft van de jacht. Er zijn nog maar een paar honderd mensen over van deze stam,
die vooral rondom Lake Eyasi leeft en van tijd tot tijd verder trekt om een geschikte verblijfplaats te zoeken waar genoeg wild zit.
Ze leven in de open lucht zonder dak boven het hoofd.
Door dichte begroeing komen we op een grote open plek en zien onder de bomen groepjes mensen bij elkaar zitten,
een stuk of vijfentwintig, zich warmend rond een vuurtje. De eerste zonnestralen geven de aarde en de bomen een
zachte gloed. Ik voel me een indringer, het ziet er zo rustig en vreedzaam uit. Vrouwen en kinderen zitten bij elkaar,
onder een andere boom zitten wat mannen en jongens te roken. Onder elke boom ligt een dierenvel waar ze op zitten.
Het is al snel duidelijk wie de belangrijkste mannen zijn in de groep; er loopt er één in een bavianenhuid,
de staart bengelt tussen zijn benen, een ander heeft een indrukwekkend hoofdversiersel, ook gemaakt van één of ander dier.
De anderen lopen ook in dierenvellen, maar wat eenvoudiger.
Op jacht met pijl en boog
We gaan met hen op jacht, dat is de belangrijkste bezigheid van deze mensen. Het kost ons moeite het groepje mannen
bij te houden, ze lopen stevig door, af en toe staan ze stil om te luisteren waar het wild zich schuil houdt en rennen
dan weer een stukje verder. Een aantal keer wordt er een pijl afgevuurd in de bosjes en in de bomen, zonder resultaat.
Het gaat verder de bush in. Na nog een tijdje gelopen te hebben is het wel raak; er is een parelhoender uit de boom geschoten!
Niet te geloven wat er nu gebeurt. De jongen die hem heeft geschoten draait 'm eerst een paar keer goed de nek om,
zet vervolgens zijn tanden erin en kraakt de kop van het beest. Nog wat stuiptrekkingen en dan is het voorbij.
De jagers maken binnen een minuut een vuurtje, verzamelen wat hout en bladeren, knielen er omheen, plukken het beest
en roosteren het vervolgens op het vuur. Het is duidelijk dat ze er van genieten, luid smakkend doen ze zich te goed aan hun maal.
We krijgen ook een hapje aangeboden maar het lijkt ons verstandiger dit beleefd af te slaan. We wijzen naar onze magen
en hopen dat ze het begrijpen. De Hadzabe spreken een zogenaamde kliktaal, wat het communiceren er niet makkelijker op maakt.
Brutale apen
We vinden dit eigenlijk wel een fantastische plaats om een groepsfoto te maken, tussen de Hadzabe, en Jan haalt zijn
statief uit de jeep. Ze weten niet wat er gebeurt en kijken met grote ogen toe hoe wij onze camera's om de beurt op
het statief plaatsen en met de zelfontspanner vervolgens de groepsfoto maken.
Onder de indruk rijden we even later richting Lake Eyasi, waar twee mannen bezig zijn met het
winnen van zout. We waaien hier een tijdje uit en rijden terug naar onze campsite, waar we lunchen. Bavianen houden ons
goed in de gaten vanuit de bomen boven ons, af en toe ziet er één kans om supersnel een banaan weg te grissen.
Super brutaal, deze beesten.
Naar de kerk in Arusha
De volgende dag brengen we een bezoek aan een kerkje in Arusha. We worden hartelijk welkom geheten, krijgen te drinken en
mogen helemaal vooraan gaan zitten. De ene toespraak na de andere volgt, en na een tijdje hebben we door dat
het niet echt een kerkdienst is maar dat er iemand -een voorganger?- afscheid neemt omdat hij gaat emigreren
naar Canada. Het gaat er allemaal heel feestelijk aan toe, er zijn koren uitgenodigd die regelmatig uitbundig fantastische
liederen laten horen. Wat kunnen die Afrikanen zingen! Het moet een hooggeplaatst persoon zijn die afscheid neemt.
Voorin de kerk is op een podium een tafel neergezet en daarachter zit de man in kwestie met links en rechts van hem een
aantal welgestelde mensen die de gezichten strak in de plooi houden en alles minzaam aanhoren. Dan worden de kado's overhandigd.
Niet zo van: alsjeblieft, dit is voor jou, doe er wat leuks mee en klaar, nee, het is een uitgebreide ceremonie die gepaard gaat
met veel zang en dans. Alles bij elkaar duurt het hele gebeuren eindeloos. Wij mogen na drie uur op een houten bankje te hebben
gezeten weg.
TERUG NAAR INDEX | LEES VERDER...
|
|
