|
|
Lake Manyara en Ngorongoro Krater (2)
Vol goede moed zijn we vanochtend op weg gegaan met een
busje van Moon Safaris, compleet met Amici de kok en Jackson de chauffeur, volgestouwd met voedselvoorraden
en nu staan we al weer stil na een krap half uur te hebben gereden. Er komt rook onder de motorkap vandaan.
Maar goed, we zijn natuurlijk niet voor niets in Afrika en er zit niets anders op dan geduld te oefenen.
Een bijzonder interessante sprinkhaan langs de kant van de weg helpt ons daar een handje bij door geduldig
voor alle camera's te poseren en ook het kwartetspel van Andreas biedt uitkomst. Na een dik uur wordt ons busje
vervangen door een Toyota landcruiser 4WD, waar een klein mankement al niet goed voor kan zijn! Wij zijn dik tevreden.
Onze rugzakken en alle voedselvoorraden worden overgeheveld en nu kunnen we echt op weg naar Lake Manyara National Park.
We rijden een flink stuk door uitgestrekte velden waarop Masai hun kuddes laten grazen. Misschien is dit wel
de bekendste stam van Afrika. Ze zijn opvallend lang en met hun rode gewaden, prachtige
sieraden op het voorhoofd, om hun hals en in hun oren zijn ze een opvallende verschijning in het Afrikaanse landschap.
Nieuwsgierige bavianen
We passeren een dorp waar het rood en zwart ziet van de Masai, een fantastisch gezicht.
We vragen aan Jackson om te stoppen voor een foto, maar dit is volgens hem niet verstandig. De trotse
Masai schijnen dit soort dingen niet echt te kunnen waarderen; als je pech hebt zul je getroffen worden
door één van de stenen waar ze je mee zullen bekogelen. Dit klinkt niet echt aanlokkelijk dus doorrijden dan maar.
We genieten van een heerlijke lunch op Jambo Campsite en niet veel later rijden we Manyara National
Park binnen.
Regelmatig wordt de weg versperd door bavianen die ons nieuwsgierig opnemen en daarna hun bezigheden vervolgen:
lekker aan elkaar plukken en trekken en van boom naar boom springen. De bomen houden we trouwens goed in de gaten,
er schijnen in dit park boomklimmende leeuwen voor te komen.
Kamperen in Karatu
Al snel zien we twee olifanten tussen het groen op de heuvel tegenover ons; een machtig gezicht.
Verder komen we onderweg naar het Lake Manyara schitterende vogels, impala's, dikdik's (de kleinste antilopesoort)
en nog aardig wat bavianen tegen. Het meer beslaat tweederde van het park. We zien er zebra's, giraffes, gnoes, hippo's
en verschillende antilopensoorten. Onze eerste safari is geslaagd en we rijden richting de Ngorongoro Crater die we morgen hopen
te bezoeken. We overnachten op een campsite in Karatu, een plaatsje vlakbij de krater. Het plan was eigenlijk om op de rand van
de krater onze tenten op te slaan, maar het wordt al donker en dat halen we niet meer. We genieten van de heerlijke maaltijd
die Amici voor ons heeft klaargemaakt waarna we onze slaapzak inrollen. Het duurt even voor ik in slaap val; m'n matje is
harder dan ik had verwacht.
Op weg naar de krater
Het heeft even tijd nodig voordat al mijn ledematen zich hebben hersteld van de miserabele omstandigheden van de
afgelopen nacht. Ik ben jaloers op mijn groepsgenoten die heerlijk hebben geslapen op hun selfinflating matje in
plaats van mijn rubberen geval. Ik neem een heerlijke hete douche, niet wetend dat dit voorlopig de laatste zal zijn.
De weg naar de krater is steil en spannend. Er hangt een dichte nevel om de tropische vegetatie die ons elk uitzicht beneemt.
Terwijl we hoger en hoger klimmen, trekt de mist langzaam op en wordt ons af en toe een blik gegund op de diepte aan weerszijden
van het pad. We rijden verder over de rim en na een tijdje hebben we opeens een fantastisch zicht in wat de grootste krater
ter wereld moet zijn. Ongelofelijk wat we nu te zien krijgen! Enorme kuddes waarvan nu nog niet duidelijk is wat het voor
beesten zijn, ik vermoed buffels en gnoes, zover we kunnen kijken.
Flamingo's en hyena's
We rijden verder de krater in en we hoeven geen moeite te doen om wild te ontdekken.
Ongelofelijk; ik kijk rechts en zie hyena's. Links zie ik een groep impala's. Voor me een stel zebra's,
en achter me een kudde buffels. Wat verderop een aantal Maasai die hun kudden aan het weiden zijn. Een mooi
gezicht, het rood van hun gewaden tussen al die beesten. De achtergrond wordt gevormd door de vage wanden van
de krater. We rijden naar een groot meer waar flamingo's in grote getale aanwezig zijn; het vroege zonlicht
zorgt voor een zachte roze waas op een meer met duizenden glitters. Even wordt het in beweging gebracht als
er een aantal flamingo's opvliegen. Fantastisch. Een hyena ligt te zonnen op een eilandje in het meer en
poseert voor ons, knipperend met zijn ogen.
Terug in de tijd van de schepping
De bijnamen die de krater in de loop van de tijd heeft gekregen komen in mijn gedachten: Ark van Noach, hof van Eden,
paradijs op aarde. Het is alsof we terug zijn in de tijd van de schepping. Wat is dit puur en ongelofelijk mooi.
Onze jeep bevalt prima, het dak hebben we eraf gehaald en ik heb een fantastisch plekje bovenop zodat ik een perfect
zicht heb op alles wat er om me heen gebeurt. Een wrattenzwijn huppelt ons in zijn typische drafje voorbij, een maf beestje,
de staart recht omhoog. Een foto is lastig, ze blijken nogal schuw te zijn. Een groepje Thomson's Gazelles staat ons
nieuwsgierig en stokstijf op te nemen. In een hippopool liggen een stuk of twintig hippo's zich al snuivend en
sproeiend om en om te wentelen in het water, vergezeld door een aantal pelikanen. We wachten tot ze hun enorme bek
wijd open doen voor een spectaculaire foto, maar daar hebben ze vandaag geen zin in. Roofvogels maken wijde cirkels over onze hoofden.
Spelende cheeta's
Voor onze lunch is weer gezorgd door Amici, een heerlijke maaltijd die we nuttigen bij een andere, grotere hippopool.
Hier mogen we de jeep uit en strekken onze benen.
Maar wij zijn niet de enigen die zin hebben in een lekkere hap.
Behalve de andere toeristen die zich hebben neergevleid voor de lunch scheren grote zwarte sperwers gevaarlijk dicht
over onze hoofden, in een poging de lekkere kip uit onze handen te grissen. We schrikken ons iedere keer weer een
ongeluk als er één in duikvlucht een verrassingsaanval van achteren onderneemt en een paar keer met onze overheerlijke
kip wegvliegt! Ondertussen moeten we ook nog opletten dat de hippo's niet al te dichtbij komen... Beslist geen saaie lunch dus.
We zijn nog maar net weer onderweg of we zien verderop een stuk of twintig jeeps op een kluitje staan en nog een stuk
of wat die er naar toe racen. Wij er achter aan natuurlijk, leeuwen moeten we tenslotte nog steeds zien...
Na een half uurtje turen geven heel wat jeeps de moed op en rijden weg. Wij zagen echter duidelijk iets bewegen in de verte,
dus wij blijven staan. We worden uitgelachen door de passerende jeeps maar we denken er het onze van.
Het lijkt erop dat het wachten voor niets is en we geven onszelf nog vijf minuten. Dan wordt ons geduld na drie kwartier
beloond met twee spelende cheeta's! Fantastisch! Telkens komen twee staarten tevoorschijn en wat later twee identieke,
prachtig getekende koppen in het gele gras.
Naar Lake Eyasi
Zo mogelijk nog steiler en spectaculairder is de klim omhoog uit de krater. Wat een uitzicht;
de zon staat al wat lager en werpt fantastische kleuren op het landschap beneden ons. Zo krijgen we een beetje
de tijd om afscheid te nemen van het overweldigende natuurschoon wat we achter ons laten... Ik wordt er bijna weemoedig van.
De tocht gaat verder naar Lake Eyasi, een urenlange rit door een afwisselend en boeiend landschap; in het begin nog
redelijk heuvelachtig en groen, maar later is het één grote dorre, hete en enorm stoffige vlakte, met hier en daar een kale boom.
Bij een hutje van klei en boomstammen zit een oude man voor zich uit te staren. Wat doet hij zo'n hele lange dag? Wat denkt hij?
Ons kampement slaan we op een kleine campsite op, het mag de naam nauwelijks dragen. Het toilet is gemaakt van hout
tussen dichte begroeing. Apen slingeren en schreeuwen boven mijn hoofd terwijl ik m'n behoeften doe en komen nieuwsgierig
toekijken. Amici heeft weer heerlijk voor ons gekookt en bij het licht van een gaslantaarn genieten we van het eten en
van de fantastische belevenissen van deze dag. Als we terug naar onze tenten lopen, struikelen we bijna over een Maasai.
Hij zit doodstil in het donker, gehuld in een rood gewaad, gewapend met stok. We kunnen rustig gaan slapen, hij zal vannacht
de wacht houden.
TERUG NAAR INDEX | LEES VERDER...
|
|
