Drinkpartijen en een kapotte jeep (2)
Onze chauffeur is wel erg vrolijk. En ieder half uur moet hij de auto uit om te
plassen. Met leeuwen in de buurt! Z'n territorium afbakenen. Ja erg leuk. Waar
onze Sammy is weet niemand. Vanmorgen moesten we weer met de andere Planet-groep
mee op safari, want 'onze jeep was nog steeds kapot'.
We snappen er helemaal
niks meer van als onze eigen jeep met een nieuwe Planet-groep op een gegeven
moment naast ons staat bij een aantal leeuwinnen. We beginnen argwaan te
krijgen. Er klopt helemaal niets van de verhalen die onze nieuwe chauffeur
ophangt. Onze jeep kapot? En waar is Sammy? Onze medereizigster uit Portugal
vertelt dat ze vannacht gezien heeft dat de chauffeurs flink aan het zuipen
waren. Dat verklaart opeens een heleboel. We besluiten nu van de safari te
genieten en daarna eens te gaan praten met Sammy en zijn collega. Voor de derde
keer zien we een cheeta met jongen, deze keer bijna op aaiafstand. Ze blijft rustig zitten en stoort zich niet aan onze aanwezigheid.
De kleintjes kruipen dicht tegen mama aan. Het vroege ochtendlicht zorgt voor
fantastische kleuren. Even later staan we pal naast
twee mannetjesleeuwen. Ook zij slapen rustig verder. We zien nog veel meer
leeuwen deze ochtend. Bijna tot vervelends toe. De talloze kuddes gnoes,
zebra's en buffels blijven schitterend om te zien.
Drinkpartij
Terug bij de campsite is Sammy inmiddels weer wakker. Hij heeft dus gewoon z'n roes uit
liggen slapen. We maken duidelijk dat we op deze manier geen vertrouwen meer
hebben in de rest van onze safari en willen duidelijkheid over de gang van
zaken. Hij baalde gisteren van de kapotte jeep en was nog lang bezig geweest
met repareren. Daarna had ie het helemaal gehad en had zin in een biertje. We
besluiten wel verder te gaan met Planet, op voorwaarde dat we de tweede week
naar Lake Turkana een goede jeep meekrijgen en niet zo'n gaar ding als die we
nu hebben. En deze drinkpartij moet de laatste geweest zijn op onze reis.
Op bezoek bij de Maasai
Tegen het einde van de ochtend gaan we op weg naar het dichtstbijzijnde Maasaidorp. Dat
kan best lopend, volgens Sammy. Toch een vreemd idee, met zoveel wild in de
buurt. Bij een schooltje stappen we naar binnen. Zo'n veertig Maasai-kinderen zitten
keurig in de bankjes, gestoken in blauwe uniformpjes met gele kragen. Ze vinden
het schitterend dat we bij hen komen kijken en de juf laat de kinderen wat
liedjes voor ons zingen. Ze dansen en klappen en schreeuwen heerlijk door
elkaar heen. Er komt een klein meisje naar voren en krijgt van de juf een aanwijsstok
waarmee ze parmantig naar het schoolbord loopt. Een voor een wijst ze de
verschillende dieren aan die op het bord zijn getekend, waarop de hele klas in
koor de namen opdreunt. Maar onze videocamera vinden ze ook erg interessant. De
juf laat de chaos die ontstaat lachend toe.
Siësta
In de deuropening staan twee
Maasaikrijgers ons aandachtig op te nemen. We maken een praatje met hen en ze
lopen met ons mee verder het dorp in. Daar is alles in diepe rust. Niet
verwonderlijk op het heetst van de dag. Onder een enorme groene acacia liggen
de mannen van het dorp hun middagdutje te doen, de typerende rode doeken over
hen heen. Bijna alle shops zijn gesloten en hier en daar hangen wat jongelui
rond. De rust werkt aanstekelijk en ook wij gaan er bij zitten en laten de
sfeer van dit dorp op ons inwerken. Af en toe komt er een Maasai voorbij die
ons groet en wat verwonderd aankijkt.
Autobandschoenen
Een van de dorpelingen kan zijn
nieuwsgierigheid niet bedwingen en komt bij ons staan. Eindelijk kan ik de
'autobandschoenen' eens van dichtbij bestuderen. IJzersterk schoeisel dat een
leven lang mee schijnt te gaan. Om zijn kuiten draagt hij versieringen van
superkleine kraaltjes. De rode gestreepte doek achteloos over de schouder, stok
losjes in de hand. De Maasaikrijger vraagt wie we zijn en waar we vandaan
komen en er ontstaat een gesprek over zijn cultuur. Besnijdenis vindt nog steeds plaats, zowel bij de jongens als bij de
meisjes! De Maasai hebben geen makkelijk leven. Voortdurend is er de dreiging
van het wild dat uit is op het vee en wat soms voor levensgevaarlijke situaties
zorgt. De Maasai haalt een leeuwenklauw tevoorschijn. Deze is van de leeuw
geweest die hij doodde toen hij 15 jaar was, vertelt hij. Hij draagt 'm altijd
bij zich. We zitten lichtelijk met onze oren te klapperen. Met alleen een speer moeten de jongens rond hun
vijftiende een leeuw doden om te bewijzen
dat ze echte mannen zijn. Daarna zijn ze 'warrior' en mogen ze trouwen. In de
verte lopen een aantal rijk versierde vrouwen over de vlakte met balen gras op
hun rug. Dat wordt gebruikt om de daken van de hutten te repareren, vertelt de
Maasai. We schrikken wel een
beetje, als een Maasai ons vertelt dat het gejank van de honden afgelopen nacht
werd veroorzaakt doordat een leeuwin hun manyatta erg dicht naderde. Onze
tenten staan vlakbij deze manyatta.
TERUG NAAR INDEX | LEES VERDER...
|
