• home
• verhalen

Van Addis Ababa naar Asbe Teferi (1)

Een baantje als militair in Ethiopie levert af en toe onverwacht leuke dingen op. Zoals een digitale camera van een argeloze reiziger die in zijn onwetendheid een plaatje wilde schieten van een Franse brug. Of je als Ethiopier iets kunt met zo'n technisch hoogstandje, dat doet niet ter zake.

We zijn in de buurt van Awash op onze eerste reisdag en het is tegen het vallen van de avond als het drama zich afspeelt. Krijn hangt uit het raam van het busje met zijn camera, klaar om een foto te maken van een imponerende brug in aanbouw. Hoog boven ons op een heuvel staat een militair op wacht, verscholen tussen de struiken. Even later worden we aangehouden door een van zijn collega's, een jong ventje met een enorm geweer over z'n schouder. Hij eist de camera van Krijn, want het is verboden deze brug te fotograferen! Blijkbaar heeft zijn collega hem ingeseind. Een verschrikkelijk machtsspelletje volgt. Het is ons niet duidelijk of de militair echt niet snapt dat een filmrolletje iets anders is dan de camera zelf, want hij weigert het filmpje aan te nemen en wil maar één ding: de spiegelreflexcamera van Krijn. Dat Krijn niet eens de bewuste foto gemaakt heeft, dat valt helemaal niet aan zijn verstand te peuteren. Dereje, onze gids, en de chauffeurs werpen zich volledig in de strijd, maar na een uur onderhandelen is er nog niets bereikt. De baas wordt erbij gehaald en we doen opnieuw het hele verhaal uit de doeken. Ons ontgaat de logica van het hele spel, want opeens neemt de baas wel genoegen met de digitale camera van Krijn en overhandigt deze aan het jonge ventje dat met een fanatieke blik in zijn ogen geduldig af zit te wachten langs de kant van de weg, ervan overtuigd dat wij toch wel aan het kortste eind zullen trekken. Met een zucht van verlichting en heel veel verwensingen aan het adres van het militaire machtssysteem, stappen we de busjes weer in en geven vol gas, weg van deze plek des onheils.

De Oromo
De hutjes van de Oromo, een grote ethnische groep in Ethiopië, domineren het droge landschap. In de verte tekenen grillig gevormde rotsplateaus zich af. Heuvels bezaaid met dorre boompjes en struiken worden bedekt door de grijze waas die schemering heet en zelfs de felstgekleurde kledingstukken van de Oromovrouwen verliezen hun intensiteit erin; oranje, gele en rode doeken waaraan je ogen bijna pijn doen bij daglicht, vervagen tot lichte vlekken die straks helemaal op zullen lossen in de nacht. Op een drafje zijn ze op weg naar huis en hun babies, koopwaar en takkenbossen hobbelen mee in het ritme, bijeengebonden op de ruggen. Sommigen onderbreken hun gang en blijven stilstaan om ons na te staren. Het vee is hun rijkdom en in grote aantallen sjokken ze naast en over de weg; eigenwijze dromedarissen, grote bultige ossen in allerlei kleuren en maten met hun imponerende hoornen die als silhouetten afsteken tegen de avondlucht en schichtige geitjes die op het allerlaatste moment uit elkaar stuiven.

Abse Teferi
Een gezellige bedrijvigheid heerst er in de straatjes van Abse Teferi, het dorp waar we overnachten. Op de hoeken van de straten branden vuurtjes en lichtjes, vrouwen zitten gehurkt bij hun koopwaar op de grond en kinderen die bij ons al lang op bed hadden moeten liggen, rennen vrolijk rond en begroeten ons uitbundig. Na een heerlijk bord spaghetti wassen we ons bij de regenton in een gezellig hotelletje en doen pogingen door het gejank en geblaf van de straathonden heen te slapen.

TERUG NAAR INDEX  |  LEES VERDER...