• home
• verhalen

Over 4 dagen weg uit Addis (2)

Allereerst mijn excuses dat ik geen berichtje meer geplaatst heb sinds de afgelopen weken. De tijd vliegt hier echt voorbij. De lessen zijn heel erg intensief, en al m'n tijd gaat eigenlijk op aan de taalstudie. M'n Amhaars is natuurlijk wel vooruit gegaan tijdens de afgelopen weken, maar het gaat niet zo hard als vorig jaar met Swahili. Maar ja, Amhaars is nu eenmaal in de verste verten niet te vergelijken met Swahili. Er zijn dagen dat ik compleet gek wordt van de taal en bijna denk dat ik er maar beter mee kan stoppen, maar dat zijn er gelukkig niet zoveel. Meestal vind ik het gewoon super leuk en ik bedenk steeds weer wat een schitterende taal het toch is. Aberra, m'n docent, is na 3 weken nog net zo punctueel als in het begin en is onvermoeibaar in het uitleggen van de lastigste grammaticale constructies.

Na de eerste week in Addis ben ik verhuisd naar een andere familie. Ik woonde namelijk erg ver bij de taalschool vandaan, en deed er vaak een uur over vanaf mijn huis. Vooral als het weer eens erg hard regende kon je beter gaan lopen, dat was nog altijd sneller dan met de minibus. Het verkeer stond dan compleet vast. Ik woon nu op loopafstand van de taalschool, ideaal dus. M'n gastgezin is ontzettend aardig en zorgzaam. De vrouw des huizes heet Birtukan en haar echtgenoot heet Nasibu. Ze hebben 3 schatjes van kinderen. Ik woon in een aparte woning op de compound van het huis, en heb dus veel privacy. Een groot verschil met mijn kleine kamertje bij m'n vorige gastgezin. De eerste dagen wist ik gewoon niet wat ik meemaakte: wat een rust! Ik heb een eigen toilet en douche, een slaapkamer en een aparte studeerkamer. Ik woon wel heel ver bij het centrum vandaan, maar dat is eigenlijk wel prima. Ik kom anders toch maar in de verleiding te vaak te gaan shoppen en lekker te gaan eten.

Over het eten gesproken: ik begin de injera met de dag meer te waarderen. Met lekkere sauzen en groente is het echt lekker en het vult goed. Voor de afwisseling eten we ook wel eens pasta of rijst. Ik eet alle maaltijden samen met de familie.

Addis is een prima stad om een tijdje te wonen, het enige nadeel is het weer. De zon schijnt de laatste dagen echt minimaal en ik begin een beetje depri te worden van de donkere dagen, gigantische stortbuien, de kou, en de modderige straten... Ik pik alle zonnestralen mee die ik kan.

A.s. woensdag ga ik eindelijk naar de Sheko! Ik heb er super veel zin in. Ik kan samen met een vriend van de familie meereizen, hij gaat ook naar Mizan Teferi. Dat is erg prettig, want het is een lange reis van 2 dagen en dan is het wel gezellig om met iemand te reizen die je kent. Kan ik ondertussen ook m'n Amhaars verder in praktijk brengen. Misschien kan hij een truck regelen en rijdt hij zelf, en anders gaan we gewoon met de bus. Ik hoop dus vrijdag aan te komen in Mizan, waar Anne-Christie me op komt pikken. Vervolgens willen we naar Guraferda om onderzoek te doen, een plaatsje waar waarschijnlijk het belangrijkste dialect van het Sheko wordt gesproken. Het is maar liefst 3 uur lopen; er schijnt een weg aangelegd te worden, maar er rijdt nu dus nog helemaal niks. Wie weet kunnen we een paar ezeltjes regelen die onze rugzakken kunnen dragen, maar ik reken nergens op. Waarschijnlijk zal het wel een maand duren voor ik weer in de bewoonde wereld zit en iets van me kan laten horen. Ik heb er zin in!

TERUG NAAR INDEX  |  LEES VERDER...