• home
• verhalen

Berichtje uit Addis (1)

Inmiddels ben al weer een week in Ethiopie, maar ik heb nu pas tijd om iets in m'n weblog te schrijven. Ik krijg geen kans me hier te vervelen.

Vorige week vrijdagnacht kwam ik aan in Addis. Ik heb de eerste dagen overnacht in het SIL guesthouse, waar ik een heel huis voor mezelf alleen had, compleet met bad, warm water, een keuken, een zitkamer en een tuin. Op zoveel luxe had ik niet gerekend. Het was erg lekker natuurlijk, maar wel erg saai zo in m'n uppie en ook aan de dure kant. Ik ben zaterdag dus direct gaan proberen een gastgezin te vinden. Van Anne-Christie (met wie ik volgende maand het onderzoek ga doen bij de Sheko) had ik wat telefoonnummers gekregen. Gisteren ben ik al verhuisd, ik verblijf nu bij een Ethiopische familie; heel gezellig en vooral goed voor de taal. Het zijn hele aardige mensen en het huis is echt een zoete inval. Soms lopen er zoveel mensen rond dat ik geen idee meer heb wie nu wie is en wie bij wie hoort... Het is wel een beetje jammer dat het daardoor altijd een herrie is in huis, dus als ik wil studeren is dat wel eens lastig.

Het eten is lekker! Injera, een soort gigantische pannenkoek maar dan zurig van smaak, is het nationale gerecht en werkelijk iedereen is er verzot op. Als je het voor het eerst eet is het een aparte sensatie, maar je raakt er snel aan gewend, en in combinatie met allerlei lekkere sauzen en groente is het gewoon lekker. Ik moet er alleen nog aan wennen dat ik dit ook 's morgens moet eten... op zo'n moment mis ik m'n vertrouwde beschuitje wel. Gelukkig hoef ik niet van mijn koffieverslaving af te kicken, dat drinken ze hier meerdere keren per dag en is een langdurige ceremonie. De koffiebonen worden ter plekke gebrand, en het uiteindelijke resultaat is super-supersterke koffie in een minikopje, liefst met 2 of 3 scheppen suiker. Dat laatste is wat minder, maar inmiddels is mijn familie gelukkig over de verbazing heen dat ik er geen suiker in wil. Als er gasten zijn wordt er vaak ook wierook gebrand en popcorn rondgedeeld. Verder kun je hier veel pasta's en heerlijke pizza's eten, met dank aan de Italianen die het land gedurende een aantal jaar bezet hebben (maar nooit gekoloniseerd!).

Ondanks dat Addis Ababa een miljoenenstad is, doet het op de een of andere manier toch kleinschalig aan. De ezeltjes die met hun bepakking over de weg sukkelen, de koeien met hun gigantische bulten en horens die het verkeer tot volledige stilstand kunnen brengen en de geiten die langs de kant van de weg grazen geven je niet het gevoel dat je je in een van de grootste steden van Afrika bevindt. Helaas kunnen de uitlaatgassen je elk moment wreed uit je lyrische toestand doen ontwaken. Addis ligt op een hoogte van ongeveer 2500 meter, waardoor het nooit echt heet is, en het 's avonds en 's nachts lekker fris is. Het is alleen wel jammer dat het nu regentijd is, de regen (en hagel!) kan soms met bakken uit de hemel komen vallen. De straten worden vervolgens een grote blubberige glijbaan.

M'n gastgezin gaat naar de zogenaamde P'ente kerk, een Amhaarse verbastering van het engelse 'Pentecostal' , de pinksterkerk. Ze zijn heel intensief (en luiddruchtig) met hun geloof bezig. Dessu is evangelist en Hanna is actief in het vrouwenwerk vanuit de kerk en is recent ook zelf begonnen met preken. Ze bidden vaak en langdurig en het is de gewoonste zaak van de wereld dat er in de naam van Jezus kwade geesten worden uitgedreven, zowel in de kerk als in de huiskamer. Dit gaat gepaard met hele heftige, urenlange gebedssessies die uiteindelijk resulteren in een uitgebreid dankgebed als de kwade geesten verdreven zijn. De 'bezetene' in kwestie gilt, schreeuwt en huilt. De "geestelijke boosheden in de lucht" zijn nadrukkelijk aanwezig in alle aspecten van het leven en men voert eigenlijk een constant gevecht met satan. Ondanks dat de P'ente kerken enorm toenemen, is de Ethiopische orthodoxe kerk nog steeds de grootste in Ethiopie. Deze dateert van de 4e eeuw (!) en heeft een enorme invloed op het dagelijkse leven. De P'ente kerken zien de Orthodoxe kerken als pure dwaling, en omgekeerd willen de orthodoxe kerken niets weten van de P'ente kerken. De orthodoxe kerk heeft naast de 66 bijbelboeken ook nog allerlei andere 'heilige' boeken, sommigen recent geschreven. Ze hebben allerlei rituelen, vasten op woensdagen en vrijdagen en aanbidden Maria en andere heiligen. Volgens Hanna heb je een groot probleem als je je in de orthodoxe kerk bekeert tot de pinksterkerk, en wordt je gehaat en uitgestoten door je familie.

De komende 3 weken blijf ik nog in Addis om het Amhaars beter onder de knie te krijgen. Ik vind het een fantastische taal en het is heerlijk om het de hele dag om je heen te horen. Ik heb 4 a 5 keer in de week intensief priveles van Aberra, een docent die verbonden is aan de SIM language school hier in Addis. Hij geeft super goed les, en let vooral heel erg op m'n uitspraak en intonatie. Het is geen makkelijke taal (en dat is zacht uitgedrukt), dus ik dwing mezelf om me er volledig in vast te bijten. Vooral de werkwoorden zijn heel complex en vormen het belangrijkste struikelblok. Het is belangrijk dat ik mezelf redelijk verstaanbaar kan maken in het Amhaars, want in deze taal zal ik moeten communiceren met de Sheko, één van de vele bevolkingsgroepen in Ethiopië. Begin juli verlaat ik de hoofdstad, om na een paar dagen reizen aan te komen in Mizan Teferi, zo'n 600 km. naar het zuidwesten, in de afgelegen heuvels van de Kafa regio. Daar hoop ik Anne-Christie te ontmoeten, die momenteel bezig is met haar promotieonderzoek op de Sheko taal. Sheko is een van de honderden Afrikaanse talen die nog niet op schrift staan. Anne-Christie gaat me begeleiden bij mijn onderzoeksstage die ik bij de Sheko zal doen. Samen willen we naar Guraferda, een plaatsje waar waarschijnlijk het belangrijkste dialect van het Sheko wordt gesproken. Ik ga er bepaalde klanken opnemen, analyseren en beschrijven.

TERUG NAAR INDEX  |  LEES VERDER...